Floor 66

Floor 66
By E.L. Minell

Hulyo taong 2047.
Si Beth ay nakaupo sa Tren patungong Cavite. Siya ay maliit, mapayat, medyo maikli ang buhok at sa unang tingin ay kapansin-pansin sa kanyang mata na siya’y may pagka-mestisa. Pula ang kulay ng kanyang damit at siya’y naka-itim na palda. Malakas ang ulan sa labas dahil sa Bagyo ngunit hindi ito inaalintana ng mga abalang-abalang tao na nagsisiksikan sa loob ng tren. Wala ring pumapansin sa napaka-ingay na mga patalastas sa loob ng tren na makikita sa harapan ng bawat upuan nito. Ang kanyang katabi sa kaliwa ay isang Aprikanong babaeng nakasuot ng tradisyunal na damit sa Aprika ay umo-order kaharap ang screen ng patalastas ng Noodles at siya’y may pinapa-deliver sa kanyang opisina sa Cavite para abutan na lang niya roon ang kanyang almusal. Ang lalaking puti naman na isang Australiano na nasa tabi ng bintana ay nagpapareserve ng ticket para sa kanyang paglipad papuntang Puerto Princesa. Karamihan sa mga Pilipinong nasa Tren ay nakapagtrabaho na rin sa iba’t ibang bansa, kagaya nitong isang naka-unipormeng pang-restaurant, isang lalaking payat na payat na nakatayo sa daanan ng tao. Kinukwento niya sa kanyang kasama ang mga karanasan niya sa Hawaii. Maaaninag mo lang sa labas ang mga lumang building na kanilang dinaraanan at ang napakaraming taong naglalakad sa may bangketa. Kung hindi umuulan, mainit sa loob ng Tren.

Sinisilip ni Beth sa kanyang Mobile ang layo ng kanyang pupuntahan. Napansin siya ng isang babaeng nakatayo. “Beth, is that you? Saan ka na ngayon?” ang sabi ng babaeng maikli ang buhok.

Nagulat si Beth ng makita niya ang isang kilalang mukha, “Viv, interview ko kasi sa Cavite. Sa Empire something Tower 1? Basta sa likod ng dati naming pasyalan. Alam mo yun. Ikaw saan ka ngayon?” Nakadikit ang kanyang kilay nang magpakita ang kaibigan niyang si Vivian.

“Sa kinakainan ninyo dati? Doon ako nagtratrabaho sa Floor 66 rin. Kilalang building yun. Composer pa rin ako pero paalis na rin ako dun kasi strict masyado ang Boss. Sa True M International ako sa tabi ng pupuntahan mo, dalawa lang naman ang company doon. Ang tawag nila sa buong floor ay Floor 66. Nagcocompose ako ng music.”

“Paano mo nahulaan na sa Floor 66 ako papunta?”

“Nag-aapply ka bang model? Tama ako di ba? Marami kasing model doon.”

“Hindi Viv, sa Sales ako. Hindi pa ako sigurado kung may mabebenta ako. Galing akong Manila, kahapon nasa Mindoro lang ako, pinatawag lang ako dito. Long time no see ha! Five years right?”

Bumaba na sila sa station at nag-ngitian sila sa isa’t isa. Limang taon na silang hindi nagkita at hindi sila nakakapag-usap dahil raw sa sobrang abala sa trabaho. Nakasalubong nila sa daan si George. “Beth, late ka. Next time wag kang magpapa-late,” sabi ni George. “Sabay na tayo, hinihintay ka na raw ng Boss sa lobby. Hatid kita dun para abutan mo pa siya.”

Mas nakararami ang mga mukhang intsik, koreano, hapon at puti sa loob ng building. Ang iba ay may mga kasamang mechanical secretary na naglalakad sa tabi nila. Ito ay iba’t ibang klaseng robot na siyang nagsisilbi ring computer nila, parang secretary na taga-hawak at taga protekta ng mahahalagang bagay kagaya ng money card, electronic files, mobiles at iba pa. Bibihira ang maririnig mong nag-uusap sa salitang Pilipino. Karamihan ng nagtratrabaho dito ay umiiwas sa mga mahihirap na lugar kagaya ng Makati upang makaiwas sa mga krimen at gulong mga nagaganap dito. Ang mga Pilipino sa gusaling ito ay simpleng empleyado lang at ang mga may lahi ang mga nasa mataas na posisyon. Kung ikaw ay nasa loob, aakalain mong wala ka sa Pilipinas. Ang kulturang pang Silangang Asya at kultura ng Kanluran ang iyong mararamdaman dahil sa desenyo ng gusali, musikang tinutugtog, itsura ng mga tao at lahat ng iba pang bagay sa loob ng napakaliwanag na gusaling ito.

Si George ay dating nagtratrabaho sa Makati, sa isang opisina na pagmamay-ari ng Gobyerno. Napakarami ng nagugutom sa kanyang pinanggalingan at si George ay isa sa mga ito. Napakamahal ng pag-kain at kapag ikaw ay sa Gobyerno nagtratrabaho, mararanasan mo pa ang mga pagnanakaw ng Gobyerno sa sarili niyang mga tao. Sa kapayatan nakikita kung sino ang mayaman at ang mahirap, ngunit si George ay may kaunting muscle sa hugis ng kanyang katawan. Naging mapalad siya ng isumbong niya ang isa sa mga nakakataas na opisyal na tumatanggap ng lagay mula sa mga sindikato. Pinalipat siya sa isang pribadong kumpanya na labis naman niyang ikinatuwa. Siya ay may anak sa probinsya na tatlong buwan na niyang hindi nakikita. Mag-iisang taon na siya simula noong natanggap siya sa trabaho ni Mr. Clay.

Marami siyang bitbit na gamit na pinick-up niya sa Train Station na galing rin sa opisina ni Beth.

“Viv, si George siya yung nagrefer sa akin dito,” ang pagpapakilala ni Beth sa kanyang kaibigan. Nag-kamustahan si Viv at si George sa isa’t isa. “Taga Mindoro rin siya Viv. George, si Vivian taga Mindoro rin. Maniwala kayo sa hindi, doon ko kayo nakilalang pareho.”

Sa lobby, tinawag si George ng Receptionist at inabot ang maliit na sobre sa kanya. Binigay ito ni George kay Beth. “Ito, instruction yata ni Boss, too late ka na kasing dumating. Tandaan mo nirefer kita, baka pati ako madamay. Ayaw na ayaw niya ang late. Dito di ka na pwede pang ma-late. Oo nga pala, namimiss ko na rin ang Mindoro, hindi na ako nakakauwi. Kamusta na ang mga tao doon?” Hindi sinagot ni Beth ang nangungulit na kaibigan.

Sabay sabay silang umakyat sa elevator at pinindot ang 66th Floor. “You must be Ms. Beth?” ang sabi ng kanyang katabi.

“Sorry po, sino po sila?” ang tugon ni Beth sa nagtatanong.

“Ah ako si Col. Sanchez, Retired Col. Sanchez. Ako ang head of Security ng building. Ako ang mag-aassist sa inyong mag-install ng system.” May bitbit na malaking itim na bag si Col. Sanchez. Siya ay matangkad, moreno ang balat, medyo kulubot na ang gilid ng kanyang mga mata at may puting buhok sa gilid ng kanyang itim na buhok. Napapatingin naman sa kanila ang mga singkit na katabi nila sa elevator.

“Ah ganun po ba. Wala po ba yung nakausap ko last week? Nakakahiya naman po sa inyo kung kayo pa ang mag-aassist sa akin.” ang sabi ni Beth.

“Ako ang boss niya. Na-overdose daw yun last night. Drug overdose. Sabi nila may kasamang babae bago umuwi at nakita na lang siya sa sahig na nakahilata.” Bumaba si Col. Sanchez sa 40th Floor.

“Yan na po ba yung lumang transmitter?” Tinuro ni Beth ang bitbit na bag ng matandang retiradong sundalo.

“Oo. Ito nga, sabi mo raw dalhin ko. Mamaya ko pa idadaan doon. Gusto kong makita sa sarili ko. This is my floor. See you later.”

“Sige po see you there na lang po,” ang magalang na sagot ni Beth. Sumara na ang elevator.

“Ano ba ang tinitinda mo?” tanong ni Viv kay Beth. Sumabat sa usapan ang madaldal na si George at sinabing, “Gadgets pang security ang product nila… iba iba, pang block ng phone signals, camera, marami pang iba. Ako kasi ang nilapitan ng Boss namin at naalala kong binanggit lang sa akin ni Beth ito the day before kaya nirefer ko si Beth. Alam mo naman delikado na sa mga panahon ngayon, kailangan ng ganyang security measures pati sa company natin. Siguradong huli ang kilala kong tao, buti nga sa kanya. Alam mo kasi yung kasama ko sa 2nd Floor, may illegal software siya na Fantasy Extreme 4, narinig mo na siguro yun, yung pwede mong gawin ang kahit na anong gusto mo sa kahit na sinong tao na game. Very realistic simulation yun na pwede mong ilagay sa mobile mo or sa home theater na madaling gamitin, it’s just a phone call away pero dito sa amin bawal yun. Maraming celebrity ang galit na galit doon pati mga pulitiko kaya binawal na sa batas. Kaya regulation rin sa building na i-regulate ang bawat empleyado na gumagamit ng mga illegal na softwares kagaya nun. Sa Net madali lang silang ma-trace kaya karamihan ng mga pumapasok dito nilalagay nila sa mga accessories nila ang mga illegal na program, yung mga product nila Beth kayang i-trace pati ang mga di kayang i-trace ng iba. Sina Beth may mga pang-trace ng mga illegal na softwares isa lang sa mga i-ooffer niya dito. Gusto ring magkaroon ng pang-block ng software na yan si Col. Sanchez. Siyempre Beth dapat may kick-back ako diyan.” Nakangiti ang bibig ni George sa kanila at gusto pa yatang makipag-kwentuhan ngunit napansin niyang sinusupladahan siya ni Viv at hindi siya pinapansin nito. Lumabas sila sa 66th Floor at nagpaalam sa isa’t isa.

Pumasok si Beth sa CR. Binuksan niya ang ang sobreng galing sa lobby at kinuha ang laman nitong parang maliit na hikaw na may brillante. Inilagay ang maliit na mukhang mumurahing hikaw sa likod ng kanyang tenga. Flinush niya ang sobre sa toilet bowl. Dumiretso siya sa kwarto kung saan magaganap ang meeting. Walang tao sa Conference Room kundi siya. Hinipo niya ang screen ng isang monitor sa likod ng pintuang salamin at pinili niya ang “Security” sa Menu. Dumikit ng parang magnet ang kanyang mobile dito at pinindot niya ang reset button habang hinihinaan ang volume nito. Ang nasa screen na lang ng Monitor ay ang mga upuan ng Conference Room at hindi na siya nakikita dito. Binura rin ng kanyang mobile ang naunang recorded logs dito. Kumuha at naglagay siya ng tissue paper sa kanyang kamay galing sa mesa. May inilabas siyang gwantes na itim na pan-lalaki sa kanyang maliit na bag at inilagay ang gwantes sa ilalim ng upuang itim na malapit sa bintana. Maingat niya itong hinawakan sa pamamagitan ng tissue paper. Inangat ni Beth ang isang halamang nakatanim sa salaming vase at kinuha niya ang isang kartong kulay itim na nakabaon sa malambot na lupa nito. May isang device ang nasa loob ng kahon, isang talampakan ang haba, mukhang lumang telescope na kulay ginto. Binuksan niya ang bintana ng opisina. Umuulan pa rin at mahangin sa labas ng gusali. Kumuha siya ng isang payong sa sulok, binuksan niya ito, itinusok niya ang hawakan ng payong sa butas ng vase na nasa tabi ng bintana. Bumalik siya sa kanyang mobile, may pinindot siya at nakita niya sa kanyang mobile ang itaas na view ng building na kuha sa Satellite. Kung siya ay dudungaw sa bintana, hindi siya makikita sa itaas. Sumilip siya paibaba sa napakataas na building. Itinutok niya ang telescope na device sa ilalim ng building, sa daan kung saan nakikita niya ang mga sasakyang naiipit sa trapik. Iniikot-ikot niya ang lense nitong antique na telescope habang sinisilip niya ang mga sasakyan sa daan. May hinatak siyang metal na bagay galing sa gintong telescope at idinikit niya gamit ang mala-magnet nitong pang ipit sa bakal na gilid ng bintanang salamin.

“Blue Sphinx 36, 35, 34, 33…” ang sabi naman ng kumakausap sa kanya gamit ang high tech na mala-hikaw na device na nilagay niya sa kanyang tenga. Hinawakan niya ang kanyang tenga at nagsalita siya ng “Dinner is ready.” Tinutok niya sa kulay asul na sasakyan ang telescope at binitawan na niya ito. Ang telescope ay automatic na sumusunod sa direksyon ng sasakyan.

Dinampot niya ang kanyang mobile sa pagkakadikit nito sa Security Monitor ng silid at inilagay sa kanyang bag. Paglabas niya sa pintuan, bumalik sa Menu Mode ang Security Monitor. Lumabas siyang muli sa Conference Room na walang nakakakita sa kanya at pumasok sa kabilang silid.
Sa labas ng gusali, biglang may lumilipad na dalawang missiles galing sa ika-apat na palapag ng magkabilang gusali ang tumama sa kulay blue na kotse na kanyang tinutukan. Sumabog ito ng napakalas! Mabilis namang naglabasan ang mga empleyado ng Floor 66 galing sa kani-kanilang ginagawa ng makarinig ng malakas na pagsabog.

Lumabas si Beth galing sa CR at nakasalubong niya si George. “George anong nangyari?” ang sabi niya kay George.

“May sumabog na naman na Kotse, sa tapat pa ng building. Yung President ng Multinational Company nasa loob. Di ko pa alam ang buong detalye.”

“Talaga? Kailangan ba nating mag-evacuate?”

Nakasalubong naman nila sa corridor si Col. Sanchez. “Beth, saan ka pupunta?”

“I’ll be back sir, check ko lang ang friend ko sa kabilang company nagkakagulo kasi. See you in the Conference Room po.”

“Ok sige,” ang sagot ni Col. Sanchez.

Pagpasok sa salaming pintuan ng Conference Room ni Col. Sanchez, may tinawagan si Beth gamit ang kanyang mobile.

“Yes, Dinner Tonight,.” ang sabi ni Beth sa kausap.

“Sino yun?” ang sabi ni George. “Bago na naman ang boyfriend mo?”

Hindi niya sinagot ang tanong ni George. Nakababa na sila ni George ng Ground Floor. Biglang may nag-aakyatang pulis sa mga elevator patungong 4th Floor. Nanonood sa wide-screen Lobby TV ang mga nasa ground floor ng abutan nila. Hindi magkahalo ang mga tao sa ibaba. May nanonood ng International News at may nanonood naman ng Local News. Ayon sa balita, may nagsumbong daw na credible witness ang nakakita sa isang lalaking matanda sa Floor 66 ang may itinututok na unknown device sa kotse bago mangyari ang pagsabog. Ang nakitang salarin sa imbestigasyon ay si Col. Sanchez na dating may kasaysayan ng pagkayamot sa pagpapatakbo ng kumpanya ng nasawing Presidente nito.

Nagdagsaan pa ang mga pulis paakyat ng elevator, patungo sa Floor 66.

Tinignan ni Beth ang kanyang mobile. Ang kanyang asawa ang nasa kabilang linya. Namumula ang mata nito at mukhang takot na takot. Pinindot niya ang screen para magfull screen ang kanyang mobile. Naglalakad ito at sinabi sa kanyang, “Beth, Sweetheart, ok na ako magkita tayo sa car park, malapit lang ako sa iyo, papunta na ako doon.” Kumalaskas at nasira ang kanyang Mobile. Umuusok pa ito ng itapon niya sa basurahan ng lobby. Dali-dali siyang tumakbo papalabas ng gusali papunta sa car park na tinutukoy sa kanya ng kanyang asawa.

Samantala, nanonood ng TV sa lobby ang mga tao ng gusali ng biglang mapansin ni George si Vivian na nandito sa pulong ng mga mabababang empleyado. Ang iba sa mga empleyado ay nagtyatyaga na lang sa kanilang mobile. Kakamustahin sana niya si Vivian ngunit napansin niyang nakatitig silang lahat sa balita tungkol sa naganap na pagsabog kanina. Sa balita, sinasabi ng isang eksperto na planadong mabuti ang pagpatay sa isang Presidente ng Kumpanyang galing Tsina. Hindi niya makita ang Screen dahil nasa gilid na siya kaya naghanap siya ng ibang wide screen. Sa TV Screen naman ng mga Janitor at Security Guard, kung saan siya napadpad, may isang tagapagbalita sa lokal na istasyon ang nagsasalita matapos patirin ang eksperto sa kanyang sinasabi.

“May natagpuang bangkay ng isang babae ilang segundo lang ang nakakalipas sa isang Car park sa hindi kalayuan. Ang babae ay posibleng asset ng mga rebelde ayon sa mga pulis. Positibo siyang nakilala sa pangalang Elizabeth Lake. Ayon sa traffic camera, pumasok siya sa Gusali kung saan naroon si Col. Sanchez, ang pangunahing suspek sa pagpatay kay Mr. Ching at sa kanyang mga bodyguard. Si Col. Sanchez, ang hinihinalang leader ng grupong ito ay nasa kustodiya na ng mga Elite na Police ng Cavite. Nahuli siyang nasa Floor 66 habang inaalis ang isang laser device na mukhang antique na telescope na ginamit na pang-guide sa mga missiles. Ayon sa mga pulis, luma na raw itong teknolohiyang ito. Dalawang laser guided missiles po ang pumatay sa naturang Presidente ng Kumpanya na si Mr. Ching.

Ayon sa pahayag ni Col. Sanchez, inabutan na raw niyang naka-set ang device na ito bago niya alisin, tiwala raw siyang nakikita naman sa kanilang camera ang buong pangyayari. Inaalis raw niya ito para maiiwas kung sakaling magamit pa ito ng mga gumawa ng pagpasabog dahil siya raw ay head ng Security ng building at ito ay kanyang obligasyon, bagay na hindi pinaniwalaan ng mga pulis dahil sa nakitang mga ebidensya sa Surveillance Tape. Nahuli siya sa aktong tinututok ito habang suot suot ang mga gwantes na itim na itinago niya sa ilalim ng upuan. Nakarecord sa Security Camera ang lahat ng ito at higit pa rito, natagpuan ang mga gwantes sa ilalim ng upuan ng mga pulis. Ang mga laser-guided missiles naman ay nanggaling sa dalawang building, sa ika-apat na palapag na nasa aking likuran. Patuloy pa ang paghahanap sa mga naglagay ng missiles sa mga building na ito. Samantala, ang isang babaeng si Elizabeth ay positibong kinilala ng mga saksi sa kabilang building na posibleng kasabwat sa mga pangyayaring ito…”

Di makapaniwala si George sa kanyang nasaksihan sa TV dahil ang kanyang kaibigang payat na si Beth ay kasabwat sa mga pangyayari. Tumunog ang mobile ni George habang hawak ito sa kanyang mga kamay. May isa siyang scheduled message na natanggap. Galing ito sa pangalang Peter ngunit ng buksan niya, ang mukha ni Beth ang kanyang nakita kaya nagmadali siyang pumunta sa isang sulok, kinuha ang earphone at patago niyang pinakinggan ang video na pinadala ni Beth sa kanya.

“George, kung napapanood mo ito dahil sa patay na ako. Makinig ka sa aking mabuti, hindi ka masisiyahan sa ibabalita ko sa iyo. I’m sorry kung ginamit kita para makapasok sa company ninyo. Simula sa simula, tumutulong ka na sa amin pero hindi mo alam. Hindi mo ako ganap na kilala. Pinili nila ako para maging matagumpay ang misyon ko dahil hindi ako kahina-hinala sa aking itsura at ikaw ay kaibigan ko. Kinuha nila ang asawa ko at binantaang papahirapan at papatayin kung hindi ko sila tutulungan sa plano nila. Pinangako nilang magiging ligtas siya pati ako pag nakumpleto ang misyon. Alam nilang nagtratrabaho ako sa isang Security Company at kilala ka rin nila na kaibigan ko. Tulungan mo ako ngayong ibagsak sila. Ang Boss mo, si Mr. Clay ay sekretong ahente na nagtratrabaho sa kumpanyang karibal ni Mr. Ching, ito ay isang American Company. Ginagamit lang niya ang kumpanya mo para magpanggap. Kami ni Mr. Clay ang nagplano sa pagpatay kay Mr. Ching. Nagpapatayan sila sa isa’t isa at ginagamit ang mga maliliit na taong katulad natin sa pagitan. Ang mga pinuno nila, hindi mo sila makikita at lalong hindi mo sila mahahawakan. Gusto nilang mapatay ang pinuno mismo ng kabilang kumpanya, si Mr. Ching. Pero hindi doon matatapos ang lahat. Si Col. Sanchez ang target na binigay nila sa akin; siya talaga ang aking misyon. Kailangang maframe up nila si Col. Sanchez, para ang kanilang giyera ay hindi sa kanila maibintang. Kilala nila siya bilang isang aktibong kumakalaban sa mga proyekto ng kumpanya ni Mr. Ching noon pero hindi siya ang pumatay kay Mr. Ching, hindi niya istilo yun. Matagal ko nang napag-aralan si Col. Sanchez bago ako makipagkita sa kanya. Alam mo ring mabuting tao si Col. Sanchez. Kung napatay nila ako, maaaring binubura lang nila ang lahat ng koneksyon sa kanila sa pagpatay kay Mr. Ching o alam na nila ang plano ko na ibulgar sila. Pwede mong mabigyan ng katarungan si Col. Sanchez kung tutulungan mo ako. Hindi ako nagpunta sa building na yan para magbenta ng gadgets, nagpunta ako doon para sa misyon ko pero pwede nating ituwid ang lahat. Si General Rosario ang tulay natin para hindi na tayo mahirapan at madamay pa sa gulong ito. Kilala ko siya, ang gusto lang niya ay kapayapaan. Isipin mo ang mga mahal mo sa buhay. Kasama ka rito George, gawin mo ang mga ipapagawa ko sa iyo para hindi ka na nila idamay pa. Tulungan mo ako George, nakikiusap ako. Magtiwala ka sa akin, gawin mo ang mga ipapagawa ko sa iyo.

Kay General Rosario ka magtiwala, hintayin mong kontakin ka niya. Gamitin mo ang mobile mo bilang key ng locker ni Mr. Clay sa kanyang opisina, sa loob ng banyo. Gamitin mo ang key ni Mr. Clay sa mobile mo na inilagay ko diyan ng hindi mo alam. Pumunta ka doon pagkatapos ng mensaheng ito at kunin mo ang isang box doon. Huwag mong hayaang maunahan ka ni Mr. Clay, sa oras na nagkalat ang mga pulis diyan, pupunta rin si Mr. Clay para i-secure ang box na yan kaya bilisan mo na. Hinahanap rin yan ng company ni Mr. Ching pero kapag nasa kamay mo na ang box, ibigay mo ito kay General Rosario. Huwag mong hayaang mapunta sa dalawang kumpanya ang box na yan. Ang combination number ng box ay 368, ilabas mo ang laman at ilagay mo sa bag mo. Nasa box lahat ni Mr. Clay ang magpapatunay na ginamit lang nila ako. Umiwas ka sa babaeng ang pangalan ay Vivian Lang, sa Floor 66 siya nagtratrabaho. Hindi niya alam ang tungkol sa misyon ko. Asset siya ng kumpanya ni Mr. Ching, huwag mong hayaang mapunta sa kanya ang box kaya mabilis mong dalhin ang pinapadala ko sa iyo kay General Rosario. Kapag hindi mo nagawa ang pinapagawa ko sa iyo, ang mga mahal mo sa buhay ang kawawa dahil kasama ka na sa plano hindi mo pa alam.

Good luck at gawin mo lang lahat ng pinapagawa ko para mahinto na ito. Sana mag-tagumpay ako at hindi mo na kailangan pang madamay dito.”

Nabura ang mensahe ni Beth kay George. Tumingin si George sa paligid kung may nakapansin sa kanya. Pasimple siyang pumasok sa elevator at umakyat sa Floor 66. Hinanap niya ang key sa kanyang mobile na tinutukoy sa mensahe ngunit wala siyang makita. Pagbukas ng elevator, sinalubong siya ng isa sa mga nagbabantay na pulis.

“Sino ka? Bawal munang pumasok dito,” ang sabi ng isang pulis.

“Messenger po ako ni Mr. Clay, may pinapakuhang napakahalagang files niya sa kanyang locker sa banyo. Personal naman po yun, pinapamadali kasi sa akin kailangan na kailangan na niya.” Pinakita pa ni George ang kanyang ID.

“Sige bilisan mo lang,” ang sabi ng pulis.

Pagpasok niya sa opisina ng kanyang Boss, dumiretso siya ng banyo at nakitang bukas na ang locker. Maliban sa twalya at sabon, walang makikita dito. Wala na ang mga files na nakalagay pati ang box.
Tinanong ni George ang pulis na nasa kanyang tabi. “May pumasok po ba ditong babaeng maikli ang buhok? Si Miss Vivian?”

“Ah oo kanina, staff raw dito. Nagmamadali rin daw pumasok diyan, kinuha ang ibang gamit na mahalaga rin daw,” tugon ng pulis.

“Ah sige po, alis na po ako. Kung may tanong kayo, tignan na lang ninyo sa log ang number ko.” Humawak siya sa pintuan para maglog palabas at nagmadali siyang pumasok sa elevator at pinindot ang Ground Floor.
Pagbukas ng pintuan ng elevator, nakita niya si Vivian na naglalakad sa kanyang harapan hawak sa kanyang kamay ang isang bag na gawa sa telang itim na kung saan bumabakat ang box na nakalagay sa loob nito. Mabilis niyang inagaw ito at tumakbo siya sa pintuan ng canteen sa likod ng gusali. Hinanap niya ang pintuang nilalabasan ng mga kusinero at doon siya lumabas. Pag labas niya, sumakay siya ng taxi. Nakita naman niyang lumabas rin ng pintuan si Vivian at hinabol siya. Sa bintana ng kanyang taxi, tinatapik ni Vivian ang salamin habang siya’y sumisigaw. “Buksan mo ang pinto, ibigay mo sa akin yan. Papatayin nila ang anak ko, please. Maawa ka George…”

“Sorry, ako rin may anak.” ang sagot ni George. “Mamang driver, paandarin mo na dali…” Naiwang mag-isa si Vivian sa likod ng building.

Sa loob ng taxi, binuksan ni George ang makapal na metallic box gamit ang combination na binigay ni Beth sa kanya. Nakita niya rito ang isang mobile at mga files na naglalaman ng mga pangalan ng mga tao, mga kumpanya at organisasyong hawak ng Kumpanya ni Mr. Clay. May mga litrato ng mga pulitiko at mayayamang tao sa loob. Sa ilalim ng mga papeles, may isang larawan kung saan makikita si Mr. Clay kasama ang kanyang mga anak. Sa ilalim ng mga picture na ito, may mga picture ng kanyang anak na nakapiring at nakagapos.
“Ginagamit lang din nila si Mr. Clay?” ang sabi ni George sa kanyang sarili.

Nilabas niya agad ang kanyang mobile para hanapin ang key ni Mr. Clay. Wala namang ganitong pangalan sa kanyang listahan. “Bakit sabi ni Beth pwede kong gamitin ang mobile ko na key sa locker ni Mr. Clay? Mga twalya lang ang laman ng locker. Kumpleto pa kaya ang laman ng box na ‘to?” ang sabi ni George sa sarili. Madali niyang binuksan ang pangalang “Peter” na pinanggalingan ng mensahe sa kanya ni Beth. Tinawagan niya ito at may sumagot sa kanyang isang tonong indiano.

“Hello Fantasy Extreme Softwares, what can I do for you?”

“Huh? Fantasy Extreme? Can you tell me who sent the last video message in my inbox?”

“It’s a Fantasy Video sir. Custom made. The Fake video was sent to you using a credit card. The credit card’s owner is Ms. Vivian Lang. It costs 596 sir. Is there any other questions?”

“Wait a minute, that’s too easy. She used her own credit card? Is there anything else that was sent here, in my number?”

“Yes sir there is one, a greeting card video from a Miss… Miss Elizabeth Lake. It’s supposed to be sent an hour ago but it was re-scheduled. Do you want me to send it to you right now.”

“Was it faked or not?”

“It is real, sir. She recorded it in a payphone.Is there anything else sir?”

“No. That will be all thanks.”

Hinintay ni George ang Video sa loob ng taxi. Ilang sigundo lang ang nakalipas at dumating na ang tunay na mensahe ni Beth. Binuksan niya ang video na pinadala sa kanya ni Beth. Ganito ang sinasabi ni Beth sa video:

“George, kaibigan kita simula High-School kaya may tiwala ako sa iyo. Alam kong kakampi ka pa rin ng kabutihan dahil sa mga prinsipyo mo at mahal mo ang bayan mo. Makinig ka sa akin ng mabuti dahil hindi mo pwedeng ulitin ang mensaheng ito. Ang katotohanan ay hindi simple. Kung narecieve mo ang videong ito, hindi ako nagtagumpay at isa na akong bangkay. Dahil kung nagtagumpay ako, ihihinto ko na ito at hindi mo na sana natanggap pa, hindi na sana kita dinamay pa. Naaalala mo pa ba kung saang website tayo aksidenteng nagkita? Sabi mo pa nga ‘Beth, ikaw ba yan? Small world!’ Pumunta ka doon, gumamit ka ng mobile ng iba at idownload mo ang nag-iisang file doon na tungkol sa mga ibon. Galing yun sa aking source. Alalahanin mo kung aling website yun dahil hindi ko pwedeng banggitin dito. Nandoon lahat ng files na gagamitin mong ebidensya na nakuha ko sa isa sa mga computer ng Company ni Mr. Ching. Ibigay mo yun sa isang Gen. Rosario.

Ito ang mga nalaman ko: Plano nilang mag-take-over sa bansa natin, sa proseso ng kanilang alitan, ang gagawin nilang kontra-bida ay ang mga kagaya natin, gaya ni Col. Sanchez at ang iba pang nagproprotesta sa mga paninirang ginagawa ng dalawang kumpanya sa bansa natin. Makapangyarihan ang dalawang kumpanyang ito, marami ka pang hindi alam tungkol sa kanila dahil mahigpit nilang sinesekreto ang lahat ng kanilang kakayahan. Iba sila mag-isip, mababa lang ang tingin nila sa atin na parang walang halaga ang buhay natin. Hindi sila natatalo at parating matagumpay ang mga plano nila. Ang mga pinuno nila, hindi mo man lang malalaman ang kanilang mga pangalan at hindi mo sila makikita. May giyera sa pagitan ng dalawang kumpanya, sila ang nasusunod sa bansa natin dahil nasa kanila ang pera at kapangyarihan. Tayo ang biktima nila George. Marami na ang pulitikong hawak nila sa leeg, mga makapangyarihang tao rin at gusto nilang sa kanila ang lahat. Ibigay mo ito sa taong pinagkakatiwalaan ko, si General Rosario, siya ang nag-iimbestiga ng dalawang Kumpanyang ito. May tiwala ako sa iyo kaya ikaw ang gusto kong magdala ng mga ebidensya kay General Rosario sa pag-frame up nila sa akin at kay Col. Sanchez. Ibigay mo sa kanya ang mado-download mo na file, nandoon lahat ng nakuha kong information sa aking source. Kung ako ay buhay, hindi na sana ikaw ang kailangang magbigay nito. Ikaw lang ang pinagkakatiwalaan ko George. Makikita mo siya sa phone mo, ang number ko sa iyo ang binigay ko sa kanya kaya doon mo siya tawagan. Kailangan mong hanapin ang key ng locker ni Mr. Clay, buksan mo ang locker ni Mr. Clay sa office at nandoon ang mga ebidensya sa box. Ang combination ng box ay 368. Tandaan mong mabuti 368. Kung hindi pa ako huli, makukuha mo ito. Kunin mo ang box at dalhin sa kay General. Ang mado-download mo rin sa website, ibigay mo sa kanya. I’m sorry, ayaw kitang madamay. Hawak nila ang asawa ko, papatayin nila kapag hindi ako pumayag sa gusto nila. Mag-ingat ka.”

“Hawak ko na ang box,” ang sabi ni George sa sarili. “Kung kalaban si Vivian, ayon sa kanyang sarili mismo, bakit pinadalhan niya ako ng pekeng mensahe para kunin itong box at para iwasan ko siya? Pina-agaw niya sa akin ang box? Sinadya ang lahat. Hindi ko maintindihan.” Natapos ang mensahe at tinawagan ni George ang numero ni Beth kagaya ng inutos sa kanya ni Beth. May sumagot na lalaki sa linya, isang matandang lalaki.

“Hello, George. Narinig kong pinatay si Elizabeth, kaya ikaw dapat si George.”

“Si General Rosario po ba ito? Si George nga ito, hawak ko ang pinapakuha sa akin ni Beth,” ang sabi ni George sa kaharap niyang mobile. Mukhang matanda na si General Rosario. Pinakita niya ang box na kanyang hawak.

“Alam ko location mo, nade-detect kita, malapit lang ako dyan. Bumaba ka dito sa Tropical Café, sa ilalim ng Hotel, kumanan ka at makikita mo agad, meet tayo doon at ibigay mo sa akin yan.”

“General, pumunta kayo sa website ng company ng asawa ni Beth at idownload ninyo ang file doon tungkol sa ibon. Gumawa kayo ng maraming kopya at ipadala ninyo sa mga ka-alyado ninyo. Kailangan ninyo yun. Malapit na po ako.”

Wala pang isang minuto, dumating si George sa kanilang meeting place at bumaba siya ng taxi. Nandoon si General Rosario, kasama pa ang tatlong lalaki. “Wala bang sumusunod sa iyo? Mga kasama ko sila, isang Judge, isang Journalist at isang kapwa sundalo. Napaka-importante ng dala mo, George. Ang kinabukasan ng bansa ay nasa kamay mo. Ibigay mo sa akin ang box.” Nilapag ni George ang box sa may lamesa.

“May limang taong pinagkakatiwalaan ko ang dina-download na ang sinabi mong files. Ito na so far ang pinaka-malapit natin sa tagumpay.” ang sabi ng Journalist na nakangiti sa kanya.

“Ako si Judge Inocencio George, ako ang tutulong sa iyo,” ang sabi naman ng isang Judge. Samantala, panay naman ang tingin sa paligid ng isang sundalong kasama nila.

Nagring ang mobile sa loob ng box. Inilabas ni General Rosario ang mobile na nagriring. Walang pangalan at walang nakikita sa screen maliban sa pangalang “Unknown424”. Sinagot ito ng Heneral.

“George?” ang sabi ng nasa kabilang linya.

Binigay ng Heneral kay George ang Telepono. Nabosesan ni George ang babaeng tumatawag sa Mobile ni Mr. Clay. Sumenyas si George sa mga kasama para sila tumahimik.

“Ikaw si Vivian di ba? Safe ba ang anak mo? Kaya kitang tulungan, Vivian hindi mo na kailangan pang gawin ang mga ginawa mo.”

“Narecieve mo ba ang video na pinadala ko?”

“Oo, napeke mo nga ako. Pinadalhan mo ba ako ng Mensahe para tulungan si Beth? Hindi ko maintindihan, bakit kailangan mo akong tulungan kung kakampi ka pala nila? Sumama ka sa akin tutulungan ka nila General Rosario. Di mo na kailangang gawin ang lahat ng ito. Di mo kailangang sumunod sa gusto nila. Kaya kitang tulungan.”

“Di ba ang sabi ko sa video, simula sa simula tumutulong ka sa amin?”

“Akala ko si Beth ang nagsasalita dahil siya ang nasa video. Oo sinabi mo nga yun.”

“Tinulungan mo na ako George. Sorry, George. Kaibigan ka namin ni Beth, alam kong magugustuhan rin kitang maging kaibigan kagaya ng paano ko nagustuhan si Beth, pero kailangan kong gawin ito.”

Biglang sumabog ang itim na box! Tumalsik ang iba’t ibang parte nito sa iba’t ibang direksyon. Namatay ang lahat ng nasa loob ng Café.

Sa kabilang dako, sa isang madilim na silid, isang lalaking itim na may balbas ang nakahawak ng baril ang nasa harap ni Vivian. “Dahil sa ginawa mo Vivian, hahayaan naming mabuhay ang anak mo, pero kailangan kong gawin ito.” Pumikit na lamang si Vivian at siya ay pinaputukan sa ulo ng lalaki.

June 26,2008 14:00

http://www.kwento.100megsfree5.com

Mga Maikling Kwento © E.L. Minell