Impyerno Sa Lupa

Impyerno Sa Lupa
By E.L. Minell

Abril taong 2034. Maynila.
Tanghaling tapat. Ang init ng araw ang gumising sa akin. Halos di na rin makaihip ng malamig na hangin ang aking Electric Fan. Masakit ang ulo ko dahil sa puyat na inabot sa overtime. Wala akong magawa kaya't binuksan ko na lang ang radyo sa tabi ng aking kama. Naalala ko na sira pala ang aking radyo. Sa sobrang inis, ibabato ko na lang ang radyo ng may marinig akong ingay galing sa dingding ng aking maliit na kwarto. Ang ingay ay di maiihalintulad sa ingay ng dalawang taong nagtatalo ngunit ito'y ingay na parang may batang nagmamakaawa. Inilapit ko ang aking tenga sa dingding upang marinig ng mabuti ang nangyayaring gulo sa tabi ng bahay. Narinig kong may munting tinig ng isang bata ang tila'y hinahalay ng matandang Lalaki! Narinig ko ring may isa pang batang lalaki ang umiiyak at nagmamakaawang pakawalan ang kanyang kapatid.

"Tumahimik ka! Tumahimik Sabi!" yan ang sinisigaw ng Lalaki.

"Wag po... maawa kayo sa akin. Mama! Papa! Huhuhu," ang iyak ng batang kawawa.

Agad akong pumunta sa pintuan para lumabas at humingi ng tulong sa mga kapit bahay. Wala akong telepono. Nang nabuksan ko ang pintong kahoy, ang pintong bakal ay naka-kadena na't naka-padlock. Ang rehas sa pintong bakal na kumukulong sa akin ay napakatibay. Natatakot naman akong sumigaw ng tulong sa labas baka bigla na lang patayin ng Lalaki ang dalawang bata sa kabilang bahay. Maaari ring maisipan na rin niya akong patayin sa dahilang siya ang pinakamalapit na makakarinig kung ako'y sisigaw at sapagkat kung gagawin niya ito'y napakadali lang dahil nasa sulok ang aking apartment at hindi mapapansin ng sino mang gustong magtangkang tumingin. Hindi rin ako pwedeng maghintay na lamang ng kasama dahil ako'y nagiisa lamang sa inuupahang apartment. Sa boses pa lang niya'y mukhang mamamatay tao siya. Hindi ko hahayaan ang mga hayop na tulad ng lalaki sa kabilang bahay na makagawa muli ng kanyang kahayupan. Naisipan kong pumunta sa banyo kung saan naroon ang fire exit. Ang pinto ng fire exit ay may kalumaan na't kinakalawang. Sinubukan kong lumabas sa fire exit, kumapit patungo sa kabila at sumilip sa kanilang bintana. Wala akong maaninag anuman sa labo ng salamin ng bintana, ngunit napansin kong plywood lamang ang tumatakip sa dating pinaglagyan ng Air Conditioner. Tinanggal ko ito at pumasok sa kanilang banyo ng dahan dahan. Narinig kong muli ang iyak ng mga bata nang ako'y nasa banyo nila. Wala akong dalang ano mang armas sa aking kamay. Ang alam ko lang ay kailangang magawa ko ang aking makakaya upang matulungan ang mga batang biktima ng isang taong walang kaluluwa! Kinuha ko ang salamin sa itaas ng lababo para gamitin sanang armas kung sakaling aatakihin ko ang mamang ito. Inisip ko rin na nangangailangan ng kaunting pasensya at tamang oras ang pag-atake upang magawa ko ito ng tama. Napansin kong bukas ng kaunti ang pintuan ng banyo kaya't ang salamin ay nagsilbing gamit upang makita ko ang nangyayari sa sala. Kasalukuyang tinatali at pinipiringan ng lalaki ang dalawang bata. Nakahubad at pawis na pawis ang lalaking ito at pinagpatuloy ang kanyang kahayupan sa batang babae. Hindi ko na mapigilan ang galit sa loob ngunit nangingibabaw ang aking takot. Lalabas na sana ako't lulusob nang may bigla akong narinig na ugong ng isang sigaw galing sa labas!

"Rico! Rico! Nandidiyan ka ba? Hello!"

Boses iyon ng aking nobyang bihira lang kung bumisita na si Ella sa labas ng bahay at hinahanap niya ako sa aking apartment. Natakot ako na baka pati siya'y madamay sa nangyayari! Narinig rin ng Lalaki ang kanyang boses kaya't dumampot ito ng patalim. Malaki ang kanyang patalim at simula na akong nataranta sa loob ng banyo. Nararamdaman ko ang lamig ng sahig sa aking hubad na paa. Nanginginig ang aking mga laman sa pinagsamang takot at galit. Nang palapit na sa pinto ang lalaki upang buksan ito, nagmadali na akong lumabas at nakadampot ako ng bakal na tubo! Inihampas ko ito sa ulo ng lalaki at siya'y natumba sa sahig. Hinampas ko pa siya ng paulit ulit hanggang magdugo't mawasak ang kanyang mukha.
Sa hindi inaasahang pagkakataon, ako'y biglang nahagip sa aking binti ng kanyang patalim. Nagdugo ang binti ko at duguaan ang aking pantalon. Hinampas kong paulit-ulit ang kanyang kamay na may hawak na patalim. Nagdilim ang aking paningin na para akong masamang tao. Dinampot ko ito't hiniwa ang ari ng lalaking nakahubad. Pakiramdam ko'y sadista na rin akong tulad niya. Siya'y duguan at di na makakilos. Siya na ngayon ang umiiyak at nagmamakaawa.

Sumigaw ako, "Ella, tumawag ka ng pulis dali!!! May rapist dito!!! Ella si Rico ito dalian mo tumawag ka na ng pulis!"

Si Ella nama'y hindi sumasagot sa labas ng pinto. Pinilit kong tumayo at binuksan ang front door. Tumambad sa aking harapan ang .38 caliber na baril ng isang pulis at nakatakip ang isang kamay niya sa bibig ni Ella.

"Bitawan mo ang kutsilyo kung ayaw mong paputukin ko ito," ang sabi ng Pulis sa akin.

Siya'y naka uniporme, naka-jacket na itim at naka baseball cap na itim. Ako nama'y duguan at basang basa sa pawis. Wala akong nagawa kundi bitawan agad ang kutsilyong hawak ko. Binulungan niya si Ella na wag sumigaw dahil kung siya'y sisigaw, papatayin kaming dalawa. Ipinasok si Ella ng Pulis sa loob ng apartment at nagulat sa nakitang duguang mukha ng lalaki sa sahig malapit sa pinto.

"Anong nangyari dito?" ang sabi ng pulis.

"Parang awa mo na paalisin mo na lang kami," ang pagmamakaawa kong sinabi sa pulis.

"Tumahimiiiik kaaa.." ang sabi ng pulis sa akin.

Pumunta sa gawing kwarto ang pulis at inalis ang kumot ng kamang puti. Lumantad ang bangkay ng isang babae na walang saplot sa katawan. Gulat na gulat naman si Ella sa itsura ng lalaking duguang nakahalindusay sa sahig. Basag ang ilong ng lalaki at tapyas ang ibabang labi nito. Nagawa ko yatang basagin ang kanyang bungo. Ibinulong ko kay Ella na ang lalaking iyon ang rapist ng batang nakapiring.
Naghahalungkay ang pulis sa ilalim ng kama. May nakuhang makakapal na pera ang Gago. Inilagay sa bag ito at napatingin sa amin. Inilagay naman niya sa kanyang mga bulsa ang nakakalat na 50 peso coins. Nagpatuloy siya sa paghahalungkat at nang buksan ang closet, naroon naman ang bangkay ng isang lalaking teenager. Maliban sa bangkay ng teenager, may mga kilo-kilo ng bawal na gamot ang closet. Nilagay din ng pulis ito sa kanyang itim na bag. Pumunta sa refrigerator ang pulis at kumuha ng beer in can. Kinausap niya kami.

"Ikaw ba yung nakatira sa kabila," ang sabi niya.

"Oo ako"

"Ako yung naglock ng pintuan mo, babala para hindi ka na manghimasok pa sa hindi mo buhay! Bakit ginawa mo pa ring pumasok sa apartment na 'to ha? Matapang ka rin ha! Nagawa mong labanan ang mamang ito. Ahhhh Halika nga dito".

Lumapit ako. Iniharap ang kanyang rebolber sa akin at sinabing, "Papatayin ko itong bebot mo kapag sumunod ka! Tigas kasi ng ulo mo eh!"

Hinawakan niya ng mahigpit sa kamay si Ella. nagmakaawa naman akong wag niyang tangayin ang aking nobya.

"Pakiusap wag mo siyang sasaktan, pakawalan mo siya."

Si Ella nama'y iyak ng iyak sa akin at nakakapit ng mahigpit at sinabing, "Rico, don't let him take me! Pleaasee!! Parang awa niyo na.. Oh God Please.... Please..."

Samantala, tila'y may napansin sa labas ang tiwaling pulis kaya't binitawan niya ang kamay ng aking nobya. Si Ella nama'y napaluhod at umiiyak. Niyakap ko siya't sinabing "God is with us sweetheart. God is with us."

Nagsasalita ang lalaki sa lapag kaya't laking gulat namin nang makitang pinaputukan sa ulo ng pulis ang lalaking nasa sahig. Lalong dumanak ang dugo sa sahig ng apartment. Laking gulat ko nang binaril din niya sa ulo ang dalawang bata! Nang itututok na sa amin ang baril, akala ko'y katapusan na namin ngunit bigla siyang napaisip at tumingin sa labas. Nagmasid masid siya habang panay ang inom sa beer na hawak. Tinignan nito ang kaniyang baril. Maaaring siya'y nagtitipid ng bala at may natunugan siyang kaaway sa labas. Lumabas ang pulis bitbit ang kanyang itim na bag at rebolber. Madali ko namang dinala si Ella sa Banyo kung saan ako pumasok. Bumaba kami sa hagdanan ng fire exit at tumakbo sa kanto. Sa may di kalayuan, nasaksihan namin ang pulis na sumasakay ng sasakyan nang siya'y paputukan ng apat na kalalakihan. Dinampot ang dala niyang bag at sinipa pa ito sa ulo. Kinapkapan ang jacket ng pulis at may nakuha silang pitaka.

"Wallet ko yun!" ang pabulong na sinabi sa akin ni Ella.

Lumipat kami ni Ella sa ibang direksyon. Habang nasa gawi kaming kanluran, tila'y umiinit ang sinag ng araw. Nalaman kong napakapanganib ng buhay sa mundo at ang kaunting oras kong kasama ang aking mga mahal sa buhay ay napakahalaga. Bawat kanto'y tila ang layo ng agwat. Mabagal ang aming takbo dahil sa duguan kong binti. Nanghihina na rin ako at nahihilo. Umupo ako sa isang bangko sa hindi kalayuan at si Ella ay pumunta sa phone booth upang tumawag ng tulong. Ngunit hindi pa siya nakakarating, hinarang na agad siya ng apat na kalalakihang pumatay sa pulis. Hindi ko alam kung paano nila kami natagpuan. Hindi na ako makakilos sapagkat namamaga na ang aking binti. Lumapit ang dalawang lalaki, pinosasan ako't piniringan. Tinangay kami sa isang van. Sa van ako'y nagmamakaawang wag kaming sasaktan ngunit tuwing ako'y nagsasalita'y hinahambalusan ako sa tiyan. Nasubukan ko ring sapakin sa mukha. Nanlalamig ang aking paa't nanginginig ang aking kalamnan. Taimtim na lang akong nagdasal na matapos na ito. Hindi ko inaakalang ganito na kasama ang mga tao sa paligid. Iniisip kong maraming sanhi ang mga kademonyuhan. Maraming dahilan kung bakit nangyayari ito at mas lumalala pa. Iniisip ko ring minsan binabaliwala ko lamang ang mga nakikitang karahasan sa tv at walang pakialam sa mga nangyayari sa ibang tao. Ngayon ako na ang nasa kalagayan ng mga minamalas. Nagsisisi akong inubos ang oras ng aking buhay na walang kabutihang idinudulot sa kapwa tao. Malamang patuloy na magwawagi ang kasamaan kung hindi kikilos ang bawat isa para matugunan ang pangangailangan ng lahat, ang kapayapaan. Maraming tao ang naghihintay lamang na mangyari sa kanila ang ganitong sitwasyon bago nila seseryosohin ang kanilang paligid. Inisip ko ang dalawang batang pinatay ng isang tiwaling pulis. Nagpaluha naman sa akin ang boses ni Ella na nasa kabilang dulo ng van; siya'y umiiyak. Huminto ang van at lumakas lalo ang kanyang iyak. May narinig akong boses na nagsabing, "Kahit sumigaw ka ng malakas walang makakarinig sa iyo dito! Umiyak ka kung gusto mo!"

Naguusap usap sila at pinaupo ako sa bangkong kahoy na walang sandalan. Tinanggal ang piring sa aking mga mata at ako'y nasilaw sa liwanag ng bumbilya sa aking itaas. Madilim ang paligid at ang ilaw sa aking itaas ay ang nag-iisang ilaw ng kwarto. Umiiyak na ako sa takot.

May nakita akong dalawang lalaki sa aking harapan. Isang nakatayo at isang nakaupo at lima pang iba sa aking kanan. Wala si Ella sa paligid. Simula nang bumilis ang pintig ng aking puso sa takot. Isang lalaking tinatawag nilang Sarge ang nagsalita, kausap ang lalaking naka salamin na medyo may katandaan.

"Sir, Nakita namin ang picture niya sa bahay. Nasangkot siguro dahil ang sugat sa binti't paa niya'y parang gawa ng kutsilyong hawak ni Ipong. Nakatira yan sa tabi ng apartment. Hawak din namin ang laman ng wallet ng babaeng kasama niya. Siya iyon dahil may picture. Ella ang nakalagay sa kanyang I.D. Nakuha namin iyan sa bulsa ni Danny boy. Traydor sa atin yung gago sinolo niya ang mga nakuha ni Ipong. Balak din niyang solohin..."

Bigla siyang pinatid ng lalaking nakasalamin at sinabing, "Nasaan ang babae? Anong ginawa ninyo sa kanya?"

"Nasa interrogation room din po Sir." ang sagot sa kanya.

"Narinig mo ba yun bata? Nasa maayos na kalagayan ang girlfriend mo. Nasa interrogation room. Tinatanong lang din siya at kinakausap. Mga pulis kami. Makinig kang mabuti sa mga sasabihin ko." Ang sinabing madiin ng lalaking nakasalamin sa akin.

Mahirap paniwalaang lahat silang naroon sa kwartong madilim ay mga pulis dahil dalawa lamang silang naka-uniporme at mga di mukhang pulis ang iba. Nilapag ni Sarge ang pitaka ni Ella, ang mga pictures na nakita sa aking apartment, ang baril ng patay na pulis na tinatawag nilang Danny boy, at mga baryang 50 pesos sa mesa sa aking harapan.

"Makinig kang mabuti. Wala kang magagawa kung ayaw ka na naming mabuhay pa. Wala kang magagawa kung ano man ang gusto naming gawin sa iyong girlfriend. Kung mabubuhay ka lang, kakasuhan ka namin ng murder at rape. Kami ang mga pulis at nasa kapangyarihan." ang sabi ng nakasalamin.

Binunot nito ang kanyang automatic pistol, tinganggal ang safe upang ipakita sa aking gagamitin niya ito. Siya'y nagpatuloy magsalita.

"Ang bangkay ng tatay ng mga bata ay nasa kwarto mo na. Hindi ka makakalusot sa amin kung mabubuhay ka man. Dahil sa iyo, lumaki ang problema namin! Dahil sa iyo, malaki ang butas na tatakpan namin! Kung ayaw mong walang mangyaring masama kay Ella, may ipag-uutos kami sa iyo na dapat mong sundin. Ipapadala namin sa iyo ang isang kilo ng shabu sa Boss ni Ipong at humingi ka ng tawad sa pagpatay mo sa kanya. Kapag nagawa mo ito, papakawalan namin si Ella. Tanggalin ang posas niya!"

May nagtangal ng posas sa aking mga kamay. Biglang may kumatok sa pintuan at sila'y napatingin dito. Binuksan ang pinto ng isang lalaki sa tabi. Si Ella, buhat buhat siya ng isang lalaking tauhan ng nakasalamin. Siya'y wala nang malay at walang pang-itaas na suot!. Sa isang kisap mata, bigla ko na lamang dimanpot ang rebolber ni Danny boy at binaril sa ulo ang lalaking nakasalamin! Mabilis ko ring isinunod si Sarge at ang dalawang nasa pintuan. Bumubunot ng baril ang isa sa aking kanan ngunit huli na siya sapagkat binunot ko naman sa kaliwang kamay ang baril sa lalaking nakasalamin na nasa aking harapan at binaril silang isa-isa. Binaril ko sa ulo ang nagbubuhat kay Ella. Hinayaan ko lang siya sa tabi. Kinuha ko ang baril ng dalawa sa mga patay sa sahig. Mabilis akong lumabas ng interrogation room. Nasa police station ako at lahat ng pulis ay nagulat sa aking paglabas. May anim na katao sa loob ng police station at ang isa sa kanila'y sibilyan. Isang babaeng pulis ang unang bumunot ng baril sa akin. Nakita ang hawak kong baril kaya't silay nagbunutan ng baril. Sa labis kong pagkagulat, binaril ko silang isa-isa na di ko nalalaman kung paano ko ito nagawa. Walang natirang buhay sa kanila. Hindi ko na alam kung sino ang masama sa kanila at ang hindi. Ang alam ko lang ay hindi na ako mabubuhay pa kung hindi ko gagawin iyon. Binalikan ko agad si Ella at niyakap siya ng mahigpit. Dinala ko siya sa labas ng interrogation room. Umiiyak ako't takot na takot. Napansin ko rin na ang isang binatang sibilyang nagtatago sa mesa ay tumakbo palabas at maaaring tumawag siya ng tulong sa malayong lugar. Tulong mula sa masasamang pulis o mabubuting pulis. Wala na akong pakialam doon. Ang tanging alam ko ay nasira ang buhay ko ng isang iglap lang. Yakap ko pa rin si Ella at di ko na man lang namalayan na nawala na ako sa aking kamalayan.

Pagkagising ko, ako'y nasa ospital na at nakaposas. Malamig ang hanging galing sa air con ng ospital. Payapa na akong nakahiga. Doon ko na lang rin nalaman na ako ay may tama ng bala sa kaliwang balikat. Nakita raw nila akong yakap yakap ng mahigpit ang aking Ella. Buhay pa raw siya at nasa rehabilitation. Hindi ko alam kung ako ay may nagawang kasalanan o wala. Bahala na kayo sa akin. Ang alam ko lang sa ngayon ay ang aking kapalaran ay nasa inyong mga kamay.

June 11,2003

http://www.kwento.100megsfree5.com

Mga Maikling Kwento © E.L. Minell